Ik ben nu inmiddels zo’n 3 maanden lid van onze vereniging. Op de vraag om eens een stukje te schrijven over hoe ik tot deze hobby ben gekomen en hoe ik hem ten uitvoer breng, hoefde ik dan ook niet lang na te denken.
In mijn jeugd was ik actief met radiografisch bestuurbare boten. In de jaren 80 van de vorige eeuw was radiografisch varen aanzienlijk goedkoper dan vliegen. Doordat mijn eigenlijke passie, om met RC modelvliegtuigen te vliegen, buiten bereik lag koos ik destijds voor de modelscheepvaart. Rond mijn 17e verschoof mijn interesse meer naar echte auto’s en het sleutelen hier aan en zo verdwenen de modelboten naar zolder. De autohobby beoefen ik overigens nog steeds. Zo schafte ik op mijn 19e een Fiat X 1/9 aan die ik nog steeds in mijn bezit heb en inmiddels een oldtimer is geworden. Ik ben al jaren een actief lid van de Fiat-Bertone X1/9 autoclub Nederland. Vanwege het feit dat ik vanaf dit jaar meer vrije tijd zou krijgen had ik het plan opgevat nog een andere hobbyauto aan te schaffen. Het model dat ik wilde aankopen stond al vast: een Lancia Beta coupé uit de eind 70’er jaren. De zoektocht hiernaar kon gestart worden. Maar ruimtegebrek om makkelijk en comfortabel te kunnen sleutelen leidde tot een heroverweging van dat plan. Toen ik vervolgens een keer op zolder moest zijn, viel mijn oog op de RC modelbouwboten uit mijn jeugd. Hierdoor ontstond het idee deze hobby weer op te pakken. Het knutselen aan modelboten kan immers bij bij wijze van spreken aan de keukentafel plaatsvinden. Daarnaast heeft modelbouw nogal wat financiële voordelen ten opzichte van de aanschaf, het opknappen er van en het onderhoud van een Italiaanse oldtimer.
Vanuit mijn andere hobby mountainbiken wist ik dat er dicht bij mijn woonplaats een vliegclub moest zijn. Daardoor ontstond al snel het plan om de ooit buiten bereik liggende optie van RC modelvliegen opnieuw te beschouwen. Daarbij bleek dat net als in de burgerluchtvaart, waar maatschappijen als Easy jet en Ryanair een lans hebben gebroken, hier China er waarschijnlijk voor gezorgd had dat alles rond modelvliegbouw relatief veel goedkoper was geworden. Een weekje surfen op Marktplaats leverde een eenvoudige hoogdekker met nitromotor op die bijna was afgebouwd. Alleen moesten nog de servo’s, ontvanger en een lipo aangebracht worden. ’s Morgens heb ik dit kistje in Roosendaal opgehaald en al begin van de middag heb ik via de website contact gezocht met onze club. Eind van diezelfde middag belde W. mij op en na een kort gesprek nodigde hij me uit om in het eerstvolgende weekend eens langs te komen op het veld. Aangezien ik geen enkele ervaring met vliegen en modelvliegtuigen had, kon ik zo een indruk opdoen en bekijken of modelvliegclub The Hawks iets voor mij zou zijn. Nou, wat mij betreft was er direct een klik. Daarbij vond ik het zeer positief dat je voor het volgen van vliegles helemaal geen extra bijdrage moest betalen. Ik heb ooit een aantal jaren getennist en daar zag het financiële plaatje van les volgen er heel anders uit. Ten aanzien van de lessen wil ik een groot compliment maken aan de clubinstructeur die zich de nodige uren hiervoor beschikbaar stelt om mij keer op keer de basis van het vliegen bij te brengen. Wat me verder binnen de club opviel was dat er veel kennis aanwezig is, men oprecht belangstelling heeft voor elkaar en iedereen de ander in zijn waarde laat. Het maakt niet uit of je een zeer ervaren vlieger bent met een heel dure zwever of juist een beginner met een 3e hands aftands houten kistje. Mooi dat er zo’n goede onderlinge sfeer heerst en er gezellig over van alles geouwehoerd gekletst wordt. Ik merk niets van een ‘hiërarchie’ (maar dat kan natuurlijk ook mijn naïviteit zijn, de tijd zal het leren.
Tijdens het volgen van de vlieglessen kwam ik er al gauw achter dat -ook bij meer ervaren clubgenoten- het vliegen regelmatig gepaard gaat met de nodige materiële schade. Daardoor bestaat een deel van deze hobbytijd uit het uitvoeren van reparaties. In mijn gedachte zag ik mijn mooie net aangeschafte hoogdekkertje al vanuit een grote hoogte neerstorten met een onherstelbare schade als gevolg. W. benadrukte het belang van een flight simulator om de ‘basic rules’ van het vliegen sneller te beheersen. Hij gaf me wat tips omtrent het gebruik van een flight simulator zodat ik ook thuis kon oefenen in het vliegen. Een leuk detail is dat ik daarvoor mijn 45 jaar oude Robbe Luna zender van zolder heb gehaald, deze heb opengemaakt, de potmeters bij de gimbals heb afgetakt en deze via een Arduino microcontrollertje (die ik in de zenderbehuizing heb geplaatst) heb aanboden aan de USB ingang van mijn laptop. Met behulp van het vrij te downloaden programma Picasim moet ik zeggen dat deze simulator me veel heeft geholpen. Een absolute aanrader voor andere starters.
Gedurende de eerste lessen was mijn ervaring dat brandstofmotoren er nogal eens voor zorgden dat het vluchtplan geannuleerd of aangepast moest worden. Gelukkig mocht ik dan veelal van aanwezige clubleden hun elektrisch aangedreven model als vervangende leskist gebruiken. Dat leidde bij mij tot het voornemen om mijn eigen hoogdekker om te gaan bouwen naar elektrotractie. Niet veel later besloot ik een ander simpel kistje aan te schaffen waarbij ik zelf de nodige bouwervaring zou opdoen en daarmee kon leren van de beginnersfouten. Mijn eerste aankoop kon daarbij ongewijzigd blijven en een bijkomend voordeel was dat een toekomstige crash -waarvan ik steeds meer doordrongen was dat die er ongetwijfeld aan zal komen- mij minder aan het hart zou gaan. Het inmiddels enkele weken geleden aangeschafte brandstofkistje verhuisde dus voorlopig naar zolder en al snel stond er een een balsahouten geraamte van een Charter in mijn hobbyruimte. Daar kwam ik er achter dat knutselen aan zo’n houten half afgebouwd kistje heel leuk kan zijn. Het is net als met veel dingen: gewoon beginnen, je technisch inzicht (voor zover aanwezig) gebruiken en leren van fouten. Ik heb bij de afbouw dankbaar gebruik gemaakt van de vele adviezen van clubleden. Ik heb zelfs praktijkles van een clublid gekregen bij het bespannen van een vleugel. Het feit dat mijn andere model naar zolder verhuisde confronteerde me weer met de daar gestalde boten. Ik besloot, noodgedwongen door mijn ega, dat ik afscheid zou gaan nemen van de boten. Wel stelde ik het afscheid van mijn jeugdsentiment nog even uit door het voorbereiden van van de benodigde advertenties hiervoor voor me uit te schuiven. Echter, toen ik op mijn inmiddels dagelijkse zoektocht op Marktplaats enkele advertenties vond van hobbyisten die om uiteenlopende redenen vliegtuigen wilden ruilen voor boten ging het allemaal sneller dan dat ik vooraf had gedacht. Het heeft er inmiddels toe geleid dat mijn ‘haven’ geheel gedempt is en ik al een heel klein beetje van een ‘hangar’ mag spreken. Daarbij heeft deze hangar inmiddels ook een klein onderdelen magazijntje: Zo zaten bij de ‘botenruil’ ook een aantal brandstofmotoren en een startkist met wat benodigdheden. De ruilhandel heeft bijna allemaal ‘kistje met wat werk’ opgeleverd maar dat vind ik juist een uitdaging. Zo heb ik nu naast een laagdekker (type mij onbekend), een He 123 tweedekker en een Cessna 182 nog een tweede Charter, doch deze is voorzien van een nagenoeg ongebruikte brandstofmotor. 
Doordat de algehele staat van deze Charter een stuk slechter is dan mijn eigen afgebouwde electro Charter, is mijn plan om hiermee de eerste airmiles maken, zodra ik zelfstandig mag vliegen. Ik heb deze Charter afgelopen week daarom ook maar voorzien van een kreukelzone. Of deze kreukelzone voldoende effectief is om het vliegen geheel onder controle te krijgen moet ik nog afwachten!
Zoals eerder gezegd, al met al begint het een beetje op een verzameling te lijken waarbij er nog aan veel toestellen het nodige werk zit. Ik zit weliswaar nog flink onder de 80 stuks die W. vorige maand mijn vrouw nog voorspiegelde als het gemiddelde van elk clublid maar het begin is gemaakt. Zelfs met een handvol kistjes en het werk wat er nog aan zit, zie ik de komende winter met een glimlach tegemoet. 😉
